De brekerjongens

'De brekerjongens' van Ellen Marie Wiseman: het rauwe verhaal over kinderarbeid
in de mijnen en de hoopvolle strijd van een jonge vrouw voor gerechtigheid.
1912. Na het overlijden van haar ouders keert de 19-jarige Emma Malloy
noodgedwongen terug naar haar geboorteplaats Coal River. Daar aangekomen wordt
ze als een bediende behandeld door haar oom en tante en krijgt ze helemaal
niets voor haar werk in de familiewinkel. Maar ze heeft het goed in
vergelijking met de armoedige mijnwerkers die alleen tegen schandalig hoge
prijzen voedsel, kleren en gereedschap kunnen kopen en de mensen met schulden
die ze met lege handen terug naar huis moet sturen.
Maar het meest hartverscheurend om te zien zijn de brekerjongens die in het
stadje leven; jonge kinderen die de hele dag kool uitzoeken aan een lopende
band tussen gevaarlijke machines. Hun met roet besmeurde gezichten herinneren
Emma aan haar broertje dat ze lang geleden verloor en er breekt iets in haar.
Ze begint met het achterlaten van pakketten met voedsel bij de krotten en
scheldt mijnwerkers hun schulden kwijt.
Met haar daden haalt ze zich de woede van de mijneigenaar en de politie op de
hals, maar het leidt ook tot een verbond met een charismatische mijnwerker die
aanbiedt haar te helpen de waarheid boven tafel te krijgen. De grens tussen wat
legaal is en wat rechtvaardig vervaagt, en Emma riskeert alles om haar geweten
te volgen.
Ellen Marie Wiseman schrijft over de lichtpuntjes in de zwartste bladzijden van
de geschiedenis. Eerder schreef ze 'De pruimenboom' en 'Wat ze achterliet'.