Willem de Zwijger deel 25

Toen keizer Karel V liet weten dat Willem, de oudste zoon van graaf Willem van
Nassau, de bezittingen van René van Chalon had geërfd, gaf dat veel onrust op
de Dillenburg. Willem werd prins van Oranje en kreeg rijke bezittingen in de
Nederlanden. Hiervoor zou hij in Brussel rooms-katholiek opgevoed moeten
worden, terwijl zijn moeder Juliana biddend achterbleef.
Toen Karel op 25 oktober 1555 terugtrad als koning van Spanje, keizer van
Duitsland en heer der Nederlanden, leunde hij op de schouder van de 22 jaar
jonge prins. Hieruit sprak zijn groot vertrouwen in Willem van Oranje.
Maar zijn opvolger, koning Filips II, haatte hem. En toen prins Willem van de
Franse koning te horen kreeg dat deze van plan was om al de ketters uit te
roeien, besloot hij voor hen partij te kiezen. Wijselijk liet hij dat niet
merken, waardoor hij zijn bijnaam Willem de Zwijger eer aan deed.
Tevergeefs deed Willem verschillende invallen in de strijd tegen Alva en lange
tijd leek zijn strijd hopeloos. Terwijl verschillende broers van hem
sneuvelden, bleef hij wonderlijk gespaard. Na de inname van Den Briel en de
bevrijding van Leiden kwam er een keer ten goede. Kardinaal Granvelle kon dat
niet verdragen en hij hitste Filips II op om hem in de ban te doen. De
moordenaar van de prins werd een rijke beloning beloofd. De tweede aanslag op
zijn leven overleefde Willem van Oranje niet. Zo offerde hij zichzelf op voor
onze vrijheid.
Nog steeds zitten de Oranjes op de Nederlandse troon en is er met hen een
sterke band.